Mosterdgeel

Mijn studententijd was een periode van allerlei culinaire ontdekkingen. Tijdens de introductie ontmoette ik Suus, en door onze gedeelde liefde voor eten (en praten over eten) hadden we meteen een klik. In de jaren daarna aten we vaak samen, leerde ze me allerlei gerechten koken, liet ze me kennismaken met ingrediënten waar ik nog nooit van gehoord had, en nam ze me mee naar de markt en de natuurwinkel. Pasta alla Norma was een gerecht dat vaak voorbij kwam tijdens onze wekelijkse, veelal vegetarische kooksessies. Dit is echt een voorbeeld van een fantastische maaltijd: interessant, Italiaans, vegetarisch, mega-eenvoudig om te maken, en helemaal studentbudget-proof.

Tomatencrèmesoep is snel en makkelijk comfortfood. Dit is een speciale variant op mijn basisrecept: met verse tortellini (of andere gevulde pasta) maken we er extra gevulde, feestelijke Italiaanse wontonsoep van.

Linda wees mij erop dan mijn recept voor bolognese niet Het Echte Familierecept is. Dus bij dezen: het recept van mijn vader.

Deze soep leerde ik kennen via de website van de Vegan Challenge. Het is een vullende maaltijdsoep die echt iedereen lust.

Een ‘zesty’ pastasaus met ansjovis en tonijn.

Pasta carbonara is een van de snelste pastagerechten die ik ken. Koop alsjeblieft nooit meer carbonarasaus in een potje. Dit is vele malen lekkerder en het is echt zero moeite.

De naam van dit gerecht is op zijn zachtst gezegd dubieus, maar studentikozer voedsel bestaat er niet! Dit recept leerde ik van mijn mentorouders tijdens de introductie aan de Radboud Universiteit. Dit gerecht is ook perfect om te maken als je voor een grote groep moet koken.

Een tomatensaus met geitenkaas, honing, tijm en rozemarijn.

Bolognesesaus zoals mijn vader ik het maak.

Voor wie eens wat anders wil dan spaghetti bolognese.

In een ver en schoon verleden kon je in Amsterdam de lekkerste pasta van Nederland eten. Voor vijf euro kreeg je in de buurt van het Leidseplein een bord pasta waarvan de tranen je spontaan in de ogen sprongen.
Het restaurantje zit er nu nog steeds, maar toen ik er twee weken geleden kwam was tot mijn grote schrik de goddelijke pasta all’arrabbiata voor altijd van de kaart verdwenen. Dit is mijn ode aan die mooie zomeravonden met glazen rode wijn.